Samhain

 

 

Ik liep door het bos. De herfst had zijn intrede gedaan, Overal lagen gekleurde blaadjes op de grond. De bomen lieten hun last van de zomer vallen. In mijn rugzak zaten appels, mede, edelstenen, heksenstenen en een pendel. Dit jaar vierde ik dat ik tien jaar op het Heksenpad liep. het was een interessante reis geweest, ook al reisde ik alleen. Kraai liet zich horen terwijl ik dieper het bos in liep. Kraai was mijn metgezel, hij waarschuwde mij als ik mijn concentratie liet verslappen of even niet met aarden of mijn energie bezig was. Kraaa Kraaa hoorde ik boven mijn hoofd. Ik bleef stil staan en nam de omgeving in mij op. Het was al wat later in de middag en door de takken van de bomen leek er een magisch licht te schijnen, De kleuren leken meer intens en het bos ademde rust uit. Ik voelde dat de energie van deze plek anders was dan de rest van het bos. Er lagen een paar grote keien. Groot genoeg om op te zitten in ieder geval. Voordat ik de plek betrad vroeg ik toestemming aan de bomen en natuurwezens om de plek te betreden. Ik voelde een zachte windvlaag over mijn armen gaan. Meerdere zintuigen begonnen waar te nemen. Ik rook het bos, de kleuren van de bomen en de blaadjes leken feller te worden. Ik zag in 1 van de bomen een oog zitten. Er was ooit een tak gesnoeid of afgebroken waardoor er een soort rond litteken achterbleef bij de boom. Dit werd wel eens een oog genoemd. In Keltische tradities gaf een oog op de boom aan dat er natuurwezens in de buurt woonden. Ik bedacht mij hoe leuk het zou zijn als ik nu een elfje of boswezen in het zonlicht zou zien. Terwijl ik mij dit bedacht voelde ik een licht kippenvel in mijn nek ontstaan. Een teken dat er energie in de buurt was, misschien wel het elfje of boswezen waar ik net aan dacht......

 

In de periode naar Samhain toe word de sluier dunner, het werd mij duidelijk dat het bos mij zijn energie liet voelen.

Ik ging op 1 van de stenen zitten en pakte mijn heksensteen uit mijn tas. Het was een kleine kei met daarin een gat wat door de natuur was ontstaan. Ik speelde met de steen en liet hem door mijn hand gaan, gedachteloos. De steen voelde warm aan. Ik besloot voor de gein door het gat te kijken. Men zegt wel eens dat het gat in de heksensteen een poort naar een andere wereld is. Er stak een briesje op en de kraai liet weer van zich horen. Ik nam de steen tussen mijn wijsvinger en duim van mijn rechterhand. Ik hield de steen voor mijn oog en tuurde door het gat. 

Met de steen voor mijn oog keek ik van de een naar de andere boom. Ineens zag ik wat wegschieten in 1 van de bomen. Ik liet de steen zakken en probeerde door de spleetjes van mijn ogen nogmaals te kijken. Ik bleef muisstil zitten, misschien was het een vogeltje of ander dier geweest. Ik zag niets. Weer bracht ik de steen naar mijn oog en keek nogmaals door het gat. Van schrik liet ik de steen bijna vallen, twee ogen keken door het gaatje naar mij. Nouja ogen, het leken eerder twee gele bolletjes. Ik keek zonder steen naar de plek waar ik de twee ogen had gezien, maar ik zag weer niets. Wel voelde ik mij ongemakkelijk en een beetje koud. Het zonlicht begon af te nemen.

 

De ogen hadden een vriendelijke en nieuwsgierige uitstraling, maar ik durfde niet meer te kijken. stom ook om zonder bescherming door de heksensteen te gaan koekeloeren. En al helemaal rond Samhain. 

 

Ik was naar het bos gegaan met het idee om een Samhain offer te brengen, een meditatie te doen en te bedenken wat ik nog meer wilde gaan doen rondom Samhain. Ronde jaarfeesten begon het altijd te kriebelen. Een week van te voren kreeg ik allemaal ideeën en inspiratie. Vandaag wilde ik wat verdieping in mijn ideeën brengen, maar twee gele oogjes gooide roet in het eten. Ik was niet bang, maar wel oplettend. Als 1 wezen zich liet zien volgden er meestal meer.

Ik zat nog steeds op de steen en besloot toch mijn ritueel te gaan doen. Kraai kraaide instemmend.

 

Ik pakte mijn appels uit de tas. Appels zijn het symbool voor Aavalon maar ook voor hekserij en spirituele kennis. Ik legde ze voor mij neer. Ik pakte de Mede en druppelde een paar druppels op de appels. Ik stond op en legde bij een paar bomen een appel neer. Ik offer deze appels als dank voor het afgelopen jaar, zei ik in gedachten. Normaal zou ik het hardop uitspreken maar er kwamen zo nu en dan wandelaars voorbij, 

Ik ging weer op de steen zitten en sloot kort mijn ogen. Ik hoorde de vogels en het ritselen van het bos. Kraai kraaide 1 keer en ik ging even op in de energie van het bos en de plek waar ik zat. Uit het niets voelde ik een tikje tegen mijn been, ik deed mijn ogen open maar zag niets. Het zal vast het wezentje geweest zijn, speels, uitdagend en vol met energie.

 

Ik dankte in gedachte het wezentje en de plek waar ik zat. 

 

Ik stond op, en liep het bospad weer af.